Na każdym płynącym cieku, posiadającym jakąś nawet najmniejszą zlewnię, możemy zaobserwować zjawisko wezbrania powodziowego. Nie oznacza to, że dla każdego takiego cieku musimy zaraz wykonywać bardzo kosztowne mapy zagrożenia powodziowego i mapy ryzyka powodziowego. Dyrektywą Powodziową jesteśmy zobowiązani wykonać je do końca roku 2013 i jest to dodatkowy argument, aby działania skoncentrować na tych rzekach, które w przypadku powodzi mogą stanowić realne zagrożenie. Zatem tzw. wstępna ocena ryzyka powodziowego wykonywana jest tylko w celu identyfikacji największych zagrożeń i przeprowadzenia ich selekcji na te kwalifikujące się do wykonania map zagrożenia powodziowego i te, które nie zostaną zakwalifikowane. Kwalifikowanie do mapowania dokonuje się wg specjalnie opracowanej metodyki, dokonując analizy wszelkich dokumentów zawierających informacje o powodziach historycznych (tych, które już się zdarzyły) i prawdopodobnych (tych, które mogą zdarzyć się w przyszłości). Każdy wstępnie zidentyfikowany obszar zagrożony powodzią jest następnie poddawany analizie według kryteriów zawartych w metodyce, której wynikiem jest liczba uzyskanych punktów. Suma punktów z poszczególnych kryteriów decyduje o tym, czy dany obszar zostanie zakwalifikowany do wykonania map zagrożenia powodziowego i map ryzyka powodziowego. Taka wstępna ocena ryzyka powodziowego została już ukończona, a jej wynik przedstawiony jest na rysunku poniżej. W ramach projektu ISOK, do końca roku 2013, wykonane zostaną mapy zagrożenia i ryzyka powodziowego dla rzek oznaczonych kolorem czerwonym, a więc zdecydowana większość. Z uwagi na aktualny brak odpowiednich danych hydrologicznych i geodezyjnych mapy dla pozostałych cieków uwzględnionych na rysunku (oznaczonych kolorem niebieskim) będą opracowane w terminie późniejszym. Warto zauważyć, że wynik wstępnej oceny ryzyka powodziowego służy tylko do określenia które rzeki mapować, nie służy do wydawania decyzji lokalizacyjnych czy pozwoleń na budowę. Takie funkcje spełnią dopiero mapy zagrożenia powodziowego.